۱۳۸۹/۰۵/۰۲

احترام به اکثریت، تحمل اقلیت

فرض کنید، یک همه پرسی برگزار شود و باز هم فرض کنید یکی از این دو حالت زیر رخ دهد:
1- مردم، حکومتی مذهبی را انتخاب کنند.
2- مردم، حکومتی غیر مذهبی را انتخاب کنند.

فرض کنید، این همه پرسی، سالم بوده باشد و حداکثر خیلی زیاد مردم هم در آن شرکت کرده باشند. منظورم این است که هیچگونه خدشه‌ای نسبت به نتیجه‌ی این همه پرسی، وارد نشود.

به نظر شما عکس العمل افراد بعد از اعلام نتیجه‌ی همه پرسی چیست؟
آیا غیر مذهبی، حاضر است نتیجه را در صورتی که حکومت مذهبی انتخاب شده باشد، قبول کند؟ مذهبی در حالت دوم چه؟

باید از همین حالا، خودمان را آماده کنیم. تحمل خودمان را بالا ببریم. این سوالات و سوالاتی مانند اینها را از خودمان بپرسیم تا وقتی که به وقوع پیوست، خرابکاری نکنیم!
یکی از خوبی‌های شبکه‌های اجتماعی، چه واقعی و چه مجازی، همین تمرین تحمل یکدیگر است. بحث و گفت و گو بدون فحش و ناسزا گفتن. احترام به عقیده‌ی اکثریت و تحمل عقیده‌ی اقلیت. چیزی که به نظر من در حال حاضر، فرسنگ‌ها با آن فاصله داریم.

یک همّت جمعی، کاری می‌کند کارستان. از همین الان شروع کنیم!

۱۳۸۹/۰۴/۳۱

۱۳۸۹/۰۴/۲۶

امید

تغییر حتمی است و ایران آینده به چنان جایگاهی خواهد رسید كه جمهوری‌های از ایران جداشده در آرزوی بازگشت به سرزمین مادری باشند. دوران سختی در این میان است. تمام هنر ما كم‌كردن هزینه‌ی این تغییر و تلاش برای حفاظت از خردورزی و دیانت و پرهیز از افراط و تفریط در ایران آینده است.

چند روز پیش، تلفنی زده شد که «سلام. امیدوار باشید. جنبش سبز ایران»
داشتم فکر میکردم که واقعاً داشتن امید چه چیز خوبیست! محض انجام وظیفه، متن بالا را کپی کردم.
باشد که امیدمان پژمرده نگردد.